H φιλοσοφία αποτελεί τον οδηγό του ανθρώπινου στοχασμού στην προσπάθειά του να κατανοήσει τον εαυτό του και κατά συνέπεια τον κόσμο. Οι αρχές της δεν διέπουν ένα ιδεατό και μακρινό, άπιαστο θεώρημα. Αντιθέτως, βρίσκονται σε άμεση διαλογική σχέση με την πραγματικότητα και τις αλλαγές που την επηρεάζουν άμεσα.
Παρόλο που η θέληση για την ανάδειξη των άριστων αρχών και της βέλτιστης ανθρώπινης προοπτικής αποτελεί μακροσκοπικά αντικείμενο της φιλοσοφίας, εντούτοις οι αρχές της βρίσκουν διαχρονική εφαρμογή. Εξάλλου, η ανθρώπινη ανάγκη για απαντήσεις στα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ερωτήματα φτάνει ακόρεστη μέχρι τις μέρες μας. Όσο δεν βρίσκουμε ικανοποιητικές απαντήσεις, τόσο η φιλοσοφία θα παραμένει επίκαιρη ωθώντας μας να εξερευνήσουμε ακόμα περισσότερο τον εαυτό μας και τα πολιτικά μας συστήματα.
Οι αρχαίοι Έλληνες ως πρωτοπόροι της φιλοσοφίας
Τα credits για την ανάπτυξή της και την εξέλιξή της σε επιστήμη με αρχές, μεθοδολογία και θεωρητικές σχολές πιστώνονται δικαιωματικά στους αρχαίους Έλληνες. Διαρθρώνοντας τη δημοκρατία, ως ένα πολιτικό περιβάλλον που ευδοκίμησε όσο κανένα άλλο, τον ορθό λόγο και την ελεύθερη σκέψη, η αρχαία Ελλάδα θεωρείται καθόλου άδικα το λίκνο όλων σχεδόν των επιστημών. Και ενώ σήμερα, η φιλοσοφία έχει περάσει στην εφεδρεία των επιστημών, λόγω του θεωρητικού της χαρακτήρα, στην αρχαία Ελλάδα ήταν αυτή που ηγείτο όλων των άλλων. Οι αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν σε αυτή την ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου, ιδιότητα απαραίτητη προκειμένου να ευδοκιμήσει σε οτιδήποτε άλλο.
Με τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Θαλή, τον Εμπεδοκλή, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, οι οποίοι σαφώς αντιπροσωπεύουν διαφορετικές χρονικές περιόδους της φιλοσοφικής σκέψης, στην Ελλάδα γεννιέται η πρώτη κοσμολογία και ανθρωπολογία που βασίζεται στην απαλλαγμένη από τη θεοκρατία εμπειρική και επιστημονική σκέψη. Οι σοφιστές, από την άλλη, θα αποτελέσουν το νέο πρόσωπο της φιλοσοφίας. Μέσα από την ενασχόλησή τους και με τα πιο απλά ανθρώπινα προβλήματα, φέρνουν την έννοια του φιλοσόφου ακόμα πιο κοντά στην καθημερινή σκέψη.